In vitro – co to jest i na czym polega?
Zapłodnienie in vitro, nazywane także zapłodnieniem pozaustrojowym, to jedna z najskuteczniejszych współczesnych metod leczenia niepłodności. Zwykle in vitro stosuje się wówczas, gdy inne sposoby na zajście w ciążę okazują się być nieefektywne. In vitro – co to znaczy i na czym polega zapłodnienie pozaustrojowe?
Spis treści:
- In vitro – co to znaczy?
- Na czym polega in vitro?
- Metody sztucznego zapłodnienia – co to?
- In vivo a in vitro – słowniczek najważniejszych pojęć
- Jak działa in vitro?
- Jakie są wskazania i przeciwskazania do zabiegu in vitro?
- In vitro – za i przeciw
In vitro – co to znaczy?
In vitro z języka łacińskiego oznacza „w szkle”. To termin, który wykorzystuje się do opisywania badań biologicznych. Pojęcie in vitro oznacza procesy przeprowadzane poza organizmem, w warunkach laboratoryjnych. Jednym z przykładów procesu biologicznego, który odbywa się in vitro, jest odtwarzanie w laboratorium reakcji chemicznych, które zachodzą np. w komórkach organizmów.
In vitro zwykle kojarzy się jednak z problemem niepłodności. Jest to jednak zagadnienie o wiele szersze, gdyż może dotyczyć także innych badań in vitro, czyli tych prowadzonych na żywych, wyizolowanych z organizmu komórkach lub substancjach. To także metoda, która umożliwia hodowlę mięsa poza organizmem zwierząt, czyli tzw. czystego mięsa. W najpowszechniejszym użyciu in vitro odnosi się do metody zapłodnienia, która polega na doprowadzeniu do połączenia komórki jajowej i plemnika w warunkach laboratoryjnych, poza żeńskim układem rozrodczym.
Na czym polega in vitro?
In vitro (in vitro fertilization, IVF), rozumiane jako zapłodnienie pozaustrojowe, to dla wielu par, które bezskutecznie starają się o potomstwo, jedyna szansa na posiadanie dziecka. To coraz częściej wykorzystywana metoda sztucznego zapłodnienia. IVF polega na doprowadzeniu do zapłodnienia komórki jajowej w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem kobiety. Gdy już się to uda, para może z radością oczekiwać na narodziny maleństwa i szykować niemowlęcą wyprawkę, której obowiązkowym elementem jest komfortowy, wielofunkcyjny wózek, np. Venicci Tinum SE w zestawie z fotelikiem Maxi Cosi Pebble Pro.
W laboratorium wprowadza się do komórki jajowej plemnik, a gdy komórka jajowa zaczyna się dzielić, zarodek jest przenoszony do ciała matki. W dalszym etapie ciąża przebiega w sposób naturalny, jak po zapłodnieniu w wyniku stosunku seksualnego. Statystyki podają, że przy pierwszej próbie zapłodnienia in vitro udaje się to nawet w 35 procentach. Jeżeli pierwsza próba zakończy się niepowodzeniem, można ją wielokrotnie powtórzyć.
Choć proces zachodzenia w ciążę przy wykorzystaniu in vitro bywa okupiony stresem i wiąże się zwykle z wielotygodniowymi procedurami, warto o nim pomyśleć. Gdy już zostaniesz rodzicem i będziesz spędzać przyjemne chwile z maluszkiem, np. podczas wspólnych spacerów w nowoczesnym wózku Cybex Priam 4.0 Simply Flowers, mozolne starania o dziecko będą już tylko wspomnieniem.
Metody sztucznego zapłodnienia – co to?
In vitro to po prostu zapłodnienie pozaustrojowe. Znane jest w kilku odmianach. Pierwsza, czyli klasyczny IVF, polega na umieszczeniu w naczyniu hodowlanym komórek jajowych ze specjalnie spreparowanym nasieniem. W tym przypadku do zapłodnienia dochodzi samoistnie. Innym rodzajem in vitro jest metoda ICSI, czyli wprowadzenie plemnika do cytoplazmy komórki jajowej. Odmianą klasycznej postaci ICSI jest pICSI, w ramach której dochodzi do selekcji plemników i wyborze tych, które mają zdolność wiązania się z kwasem hialuronowym.
Istnieją jeszcze dwa rodzaje zapłodnienia pozaustrojowego – to metoda IMSI, czyli rozszerzona procedura ICSI, z jeszcze dokładniejszą selekcją morfologii plemników, przy większym powiększeniu. Na końcu tej listy znajduj się metoda TESA – wówczas plemniki, które są wykorzystywane w procedurze ICSI, są pozyskiwane podczas zabiegu biopsji jąder. O tym, jaka metoda jest wskazana w konkretnym przypadku, decyduje lekarz prowadzący w porozumieniu ze starającą się o maluszka parą.
In vivo a in vitro – słowniczek najważniejszych pojęć
Gdy mówimy o zapłodnieniu pozaustrojowym, zwykle używamy pojęcia in vitro. Łatwo przy tym pogubić się w gąszczu rozmaitych nazw i skrótów, które pojawiają się na etapie starania o ciążę. Podobnym pojęciem może wydawać się zwrot in vivo. Jednak in vivo to dokładnie coś odwrotnego – oznacza badania biologiczne, które mają miejsce wewnątrz żywego organizmu, czyli w ustroju żywym.
In vivo a in vitro? Metody te są wykorzystywane na wielu polach medycyny, jak również w kosmetologii lub przy produkcji żywności. Bardzo często pierwszy etap stanowią właśnie badana in vitro, które pozwalają np. ocenić toksyczność określonej substancji i bezpieczeństwo jej działania. Gdy już ten etap zostanie pomyślnie zakończony, przystępuje się do testów in vivo. W dermatologii i przy produkcji kosmetyków dla niemowląt są to np. testy aplikacyjne wybranych ochotników. Możliwe są jeszcze testy ex-vivo, czyli takie, które prowadzi się np. na fragmencie skóry od ochotnika w warunkach laboratoryjnych.
Zanim wybierzesz konkretny produkt dla swojego smyka, zawsze sprawdzaj, czy kosmetyki pielęgnacyjne, produkty spożywcze i akcesoria dla maluszków były sprawdzane pod kątem bezpieczeństwa u najmłodszych i można je stosować u niemowląt. Zadbaj o bezpieczeństwo niemowlęcia w każdych okolicznościach, także wtedy, gdy podróżujesz samochodem lub przemieszczasz się wózkiem. W spacerówce obowiązkowe są regulowane pasy bezpieczeństwa – takie, jak w wózku Bebetto Flavio, ze specjalnymi miękkimi otulinkami zapobiegającymi otarciom.
Jak działa in vitro?
Zapłodnienie in vitro dla wielu z nas może wydawać się bardzo zaawansowaną procedurą. Jednak zabieg in vitro i związana z nim procedura przygotowawcza jest coraz łatwiejsza i dostępna dla większości par starających się o potomstwo. By dowiedzieć się, jak działa in vitro, warto prześledzić całą procedurę zapłodnienia, która składa się z czterech faz. Są to:
- stymulacja hormonalna, której celem jest pobudzenie komórek jajowych kobiety do intensywniejszego wzrostu;
- pobranie dojrzałych komórek jajowych od pacjentki;
- przeprowadzenie zapłodnienia in vitro w warunkach laboratoryjnych;
- transfer zapłodnionej komórki jajowej do macicy kobiety.
Zabieg in vitro nie jest bolesny, jednak decyzja o zapłodnieniu pozaustrojowym powinna wiązać się ze świadomością długiego czasu oczekiwania i możliwego niepowodzenia. Dodatkowo niezwykle ważnym etapem w drodze o dziecko jest czas stymulacji hormonalnej. W tym okresie wiele kobiet marzących o macierzyństwie może mieć gorsze samopoczucie i różne nieprzewidziane dolegliwości, dlatego warto na te kilka tygodni lub miesięcy zapewnić sobie większy spokój i unikać gwałtownych zmian w życiu osobistym i zawodowym.
Dobrym pomysłem, mimo wielu niepewności podczas starań o zajście w ciążę, jest poinformowanie najbliższych o swoich planach osobistych. Być może wskazane będzie wzięcie krótkiego zwolnienia w pracy, gdy kobieta poczuje się gorzej i będzie potrzebowała odpoczynku. W tym czasie przyszła mama może skupić się na planowaniu dziecięcego pokoju lub wyborze przyszłych akcesoriów dla maleństwa. Na liście niezbędnych przedmiotów musi znaleźć się dobrze amortyzowany i chroniący przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi wózek z szeroką gondolą, taki jak Joolz Day+ dostępny w komplecie z fotelikiem Cybex Cloud Z2.
Jakie są wskazania i przeciwskazania do zabiegu in vitro?
Gdy już wiesz, co to in vitro, dobrze jest dowiedzieć się również, jakie są najczęstsze wskazania i przeciwskazania do zapłodnienia pozaustrojowego. Być może nie musisz decydować się na skomplikowane procedury medyczne, żeby zostać rodzicem. Czasami wystarczy zaawansowana diagnostyka obojga partnerów, aby już po kilku miesiącach z radością spacerować z niemowlęciem w łatwym do prowadzenia wózku, takim jak Roan Bass Next. Metoda in vitro – co to oznacza dla przyszłych rodziców i czy w każdej sytuacji zapłodnienie pozaustrojowe jest możliwe?
Wskazania do in vitro
Istnieje klika najczęściej spotykanych problemów zdrowotnych, które skłaniają parę do sięgnięcia po IVF. Należą do nich przede wszystkim niedrożność jajowodów, endometrioza oraz niemożność wywołania owulacji. Zdarza się też, że kobieta przez wiele lat cierpi z powodu licznych zaburzeń hormonalnych w cyklu menstruacyjnym. Problematyczne mogą być również zaburzenia funkcjonowania jajników i niska jakość nasienia u mężczyzny.
Metodę zapłodnienia pozaustrojowego często proponuje się parom, których dotyczy niepłodność idiopatyczna. To sytuacja, gdy pomimo prawidłowych wyników wszystkich badań medycznych para przez dłuższy czas nie może zajść w ciążę. To również skuteczna droga do zostania rodzicem, gdy stosowano inne metody leczenia niepłodności bez oczekiwanego efektu. Najczęściej in vitro jest wybierane po przeprowadzeniu wnikliwej diagnostyki przy wykorzystaniu metod farmakologicznych lub interwencji chirurgicznej.
Przeciwskazania do in vitro
Rozważasz zapłodnienie in vitro? Co to oznacza dla Ciebie i Twoich bliskich? Nawet gdy już wiesz, co to jest in vitro i z jakimi procedurami się łączy, nie zawsze przeprowadzenie zapłodnienia pozaustrojowego jest możliwe. Mimo iż od pierwszego udanego zabiegu IVF minęło ponad 40 lat, nie wszystkie kobiety marzące o dziecku mogą zostać w jego następstwie mamą. Pierwszym dość częstym przeciwskazaniem jest otyłość – to najczęstsza nieginekologiczna przyczyna dyskwalifikacji z procedury in vitro. Decyduje ona też o prawidłowym przebiegu ciąży. Ponieważ nadwaga i otyłość to również zagrożenie dla maluszka, już na początku rozszerzania diety, np. w ergonomicznym krzesełku do karmienia Lioneli Mona, podawaj smykowi wyłącznie zdrowe i wartościowe produkty.
Kolejnym przeciwskazaniem do in vitro jest brak równowagi hormonalnej. Najbardziej niebezpieczna jest niedoczynność tarczycy, gdyż wskutek leczenia niepłodności może dojść do przełomu tarczycowego. To stan bezpośredniego zagrożenia życia. Problematyczne bywa zdiagnozowane autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, cukrzyca i niedoczynność nadnerczy. Na zapłodnienie pozaustrojowe nie mogą zdecydować się osoby z trombofilią, a także silną alergią ze względu na potencjalne embriotoksyczne działanie leków.
In vitro – za i przeciw
We współczesnym świecie praktycznie każdy spotkał się z pojęciem in vitro i kwestią konsekwencji związanych z rozpoczęciem starania o dziecko poprzez zapłodnienie pozaustrojowe. Temat ten jest dla wielu osób kontrowersyjny, zwłaszcza ze względu na światopogląd i wyznawane wartości religijne.
Przeciw in vitro przemawia fakt, że to czasochłonna i wymagająca wysokich nakładów finansowych procedura. Właśnie ze względu na koszty niektóre pary nie decydują się na przystąpienie do programu in vitro. Całościowy wydatek, związany z badaniami, wizytami lekarskimi, samym zabiegiem zapłodnienia, a także dojazdami czy nawet noclegiem w innym mieście, bywa przeszkodą nie do pokonania. Gdy jednak procedura zakończy się powodzeniem, a przyszli rodzice mają uszczuplony budżet, mogą wybrać wózek dla dziecka, który będzie mieć niską cenę, ale będzie solidny, np. model Espiro Only.
Mimo to warto wiedzieć, na czym polega in vitro i rozważyć jego wykorzystanie, gdy po kilku miesiącach starań nadal nie widzimy dwóch kresek na teście ciążowym. Obecnie w wielu miastach można skorzystać z powszechnie dostępnych programów leczenia niepłodności, które dofinansowują metodę in vitro. To także niekiedy jedyna szansa, by wreszcie zostać rodzicem. Zdarza się, że gdy para nie może zajść w ciążę mimo braku jednoznacznej diagnozy medycznej, już po urodzeniu dziecka z in vitro udaje im się zajść w kolejną ciążę w sposób fizjologiczny.
Zabieg in vitro otwiera nowe możliwości przed parami, które marzą o własnym potomstwie. Jednak przeciwskazania do in vitro i negatywne wyniki badań nie muszą oznaczać, że nigdy nie zostaniesz rodzicem. Kolejną możliwością jest adopcja dziecka lub stworzenie domu zastępczego. To szansa na szczęście i własny dom dla najbardziej potrzebujących maluszków. Przeszedłeś procedurę in vitro i chciałbyś podzielić się swoim doświadczeniem z innymi parami, które starają się o potomstwo? Napisz nam o tym w komentarzu poniżej!
Twój podpis: